Gogtogoo [3dafa Music] Ba Ehsan Artour - Az Sokoute Bahram Ta HipHop

از آلبوم "سکوت" بهرام تا هیپ هاپ ایران در گفتگوئی با اِحسان آتور

هیپ هاپ ایران به عنوان یک جریان مهم موسیقائی در فرهنگ مردم پسند نوین و شهری ایران همیشه پدیده ای بحث برانگیز و جذاب بوده است. از اینرو برای اینکه بتوان این پدیده فرهنگی و موسیقائی را بهتر شناخت، تصمیم گرفتیم با احسان قره ضیاالدینی ملقب به نام هنری "اِحسان آتور" که خود در قلب هیپ هاپ داخل ایران فعال است و درگیر شرایط اجتماعی و رشد فرهنگی این موسیقی در ایران می باشد گفتگوئی داشته باشیم.
او از پیشگامان آواپرداز و تهیه کنندگان موسیقی هیپ هاپ ایران است و تاکنون برای چندین رپ خوان مطرح ایرانی از جمله دو آلبوم آخر "بهرام" یعنی آلبوم "24 ساعت" و " آلبوم "سکوت" که بطور زیرزمینی منتشر شده آواپردازی کرده است. او همچنین از مسئولین تشکل زیرزمینی "دیوار رکوردز" و از دست اندرکاران اولین رادیوی اینترنتی موسیقی هیپ هاپ ایران بنام "رادیو دیوار" نیز می باشد.

صـــدافـا موزیکـــــ: احسان (آتور) عزیز ممنون از اینکه دعوت ما (صـــدافـا موزیکـــــ) رو برای یک گفتگو پذیرفتی. گفتگوی ما قراره که بیشتر فنی و در مورد هیپ هاپ و هیپ هاپ ایران باشه اما قبل اون طبیعتاً با یک یا دو سوال در مورد آلبوم جدید بهرام بنام "سکوت" شروع می کنیم. آلبومی که نه تنها پُرمحتوا ست بلکه در قالب موسیقائی خود نوپرداز و نمونه هم هست. نقش تو به عنوان آهنگساز و آواپرداز (Sound performer) این آلبوم که در واقع فضائی مناسب برای تاثیر گذاری هرچه بیشتر کلام بهرام خلق کرده بسیار مشخص هست. این فضاسازی خلاقانه درواقع آنچیزیست که در میان ضربآهنگسازان هیپ هاپ ایران کمتر بهش بها داده می شه. اصلاً پدیدۀ "خلاقیت" در هیپ هاپ ایران کمتر بهش بها داده می شه. چرا که بنظر من ما به اشتباه از اونجا که هیپ هاپ رو موسیقی -کلام محور- می پنداریم، در نتیجه بُعد موسیقائی اش رو فراموش می کنیم. بویژه فن نمونه چینی یا همان سمپلینگ (Sampling) که از خصوصیات آواپردازی کلاسیک هیپ هاپ از آعاز بوده. این فنآوری رو من سال ها پیش زمانی که رادیو دیوار هنوز فعال بود در میانپرده های رادیو شنیده بودم که سازنده اون قطعات کوتاه خودت بودی و در آلبوم "24 ساعت" بهرام هم در چند قطعه از فن نمونه چینی استفاده کرده بودی. در هر حال، با شناختی که از آثار تو در این سال ها در صحنۀ هیپ هاپ ایران دارم متوجه شدم بنوعی بسیار پایبند به اصول کلاسیک موسیقی هیپ هاپ هستی. خودت در مورد آهنگسازی هات و فنونی که در ساختار ضربآهنگ هات استفاده می کنی چه نظری داری و اصلاً به عنوان یک آواپرداز، زمانی که قرار می شه قطعه ای رو خلق کنی چطور فکر می کنی و به چه صورت برنامه ریزی می کنی؟

احسان آتور: باید بگم که من خودم را آهنگساز به معنای کلاسیک و سنتی خودش نمی دونم و کمتر دغدغه ی آهنگسازی دارم . کاری که من می کنم بیشتر نزدیک به طراحی و هنر صداست تا آهنگسازی و اگر بخواهیم دقیق تر نگاه کنیم من یک تهیه کننده ( Producer ) هستم و نه یک ( Composer ).
یعنی کار من بیشتر در استودیو، و با امکانات و صداها شکل می گیرد و نه توسط تئوری موسیقی و نت و روی کاغذ.

بیشتر کارهایی که من انجام می دهم فقط از یک تجربه ساده شروع می شوند. آهنگها یا صداهایی که به نظرم جالب هستند رو تکه تکه و یا لوپ می کنم و شروع می کنم به نمونه برداری و چیدن دوباره آنها در قالب یک ریتم ساده. این ریتم ساده کم کم با اضافه شدن صداهای مختلف مثل درام و افکت های مختلف در نهایت تبدیل می شه به قطعه هایی که شما می شنوید. من کمتر دغدغه ی ملودی به معنای سنتی خودش را دارم و بیشتر درگیر ریتم و مهم تر از ریتم درگیر جنس صداها و تاثیری هستم که این صداها روی شنونده ممکن است داشته باشد.

در مورد خلاقیت، هیپ هاپ ایران در همه بخش هایش کم کم در حال نزدیک شدن به مرحله ای هست که بتواند خلاق تر باشد و فقط به مسایل اجرایی کار فکر نکند . قبول دارم که به جز تعدادی از کارها ، کمتر کاری خلاق بوده ولی در این مورد آینده خوبی می توان پیشبینی کرد. هم به دلیل بلوغ فکری تولید کنندگان و هم به دلیل امکاناتی که امروز در دست داریم. و در مورد آلبوم سکوت هم باید به این اشاره کنم که به عنوان مدیر اجرایی کار خیلی روی این که کار در نهایت به عنوان کار خلاق شناخته بشه خیلی تلاش کردم . چه در موسیقی و چه در کلام و در نهایت در تنظیم و ارایه سعی کردیم تا کارهای جدید و تجربه های تازه ای داشته باشیم.

صـــدافـا موزیکـــــ: یک سوال اساسی که من دارم اینه که؛ بنظر تو در موسیقی هیپ هاپ که تمرکزش بیشتر بر رپ خوانی و کلام است تا چه حد موسیقی یا همون ضربآهنگ مهمه و اصلاً جایگاه موسیقی در یک چنین سبکی چیست؟

احسان آتور: من اساسا با این که موسیقی هیپ هاپ کلام محور است مخالفم. به نظر من اساس موسیقی هیپ هاپ ریتم و ضرباهنگ است و کلام، متناسب با این ضرباهنگ شکل می گیرد. تفاوت شعر کلاسیک و هیپ هاپ هم در همین است. اگر بیت یا موسیقی نباشد هیپ هاپ شکل نمی گیرد. یادمان نرود که هیپ هاپ با اینکه کلمات و شعر بخش بزرگی از آن را تشکیل می دهد ولی هنوز یک موسیقی است و با شعر کلاسیک تفاوت بسیاری دارد. در بررسی یک قطعه موسیقی هیپ هاپ اولین چیزی که روی شنوده تاثیر می گذارد بیت و شخصیتیست که بیت به آن قطعه می دهد و بعد هماهنگی رپر و بعد مفهوم هست که مهم است. در بررسی تاریخ هیپ هاپ هم به این می رسیم که کلام روی ریتم شکل گرفته و نه ریتم و موسیقی بر اساس کلام.

صـــدافـا موزیکـــــ: با نظرت موافقم. حالا، یکی از ضربآهنگ های آلبوم سکوت رو "مضراب" تهیه کرده و بقیه ضربآهنگ ها از خودت هستند. از زمانی که تصمیم گرفتید تا این آلبوم رو تهیه کنید تا زمانی که بپایان رسید چه مدت طول کشید؟

احسان آتور: دیوار این آلبوم را از چند روز بعد از پایان کار آلبوم بیست و چهار ساعت شروع کرد. یعنی از سال هشتاد و هفت.
ولی به خاطر مشکلاتی در اواخر سال هشتاد و هفت پیش آمد این کار حدودا سه چهار ماه به وقفه افتاد و با وجود پلمپ بودن استدیوی من و نداشتن امکانات و محدودیت های دیگر ، استارت دوباره از خرداد هشتاد و هشت زده شد و ما شروع کردیم به تجربه های جدید و سعی کردیم که خودمون را تکرار نکنیم.
یکی از چیزهایی که من در اجرای این آلبوم سعی بر آن داشتم کنترل این بود که این آلبوم تکرار ما از کارهای قبلی نباشد و سعی کردیم که همه چیز جدید باشد و خلاق . این روند ادامه داشت و کُلآلبوم در بهمن هشتاد و هشت آماده شد و در اردیبهشت نود هم که منتشر شد. البته آهنگ هایی که منتشر شد بیشتر از قطعه هایی بود که در سال هشتاد و هشت و هشتاد و نه تولید شد و از بین حدود بیست و پنج قطعه انتخاب شدند.

صـــدافـا موزیکـــــ: به غیر از بهرام برای کدام یک از رپ خوان های ایرانی تهیه کنندگی و ضرب آهنگ سازی کردی؟

احسان آتور: بیشتر کارهای شنیده شده و حرفه ای من با اعضای دیوار بوده و بیشتر اینها هم با بهرام . من و در کل دیوار تمرکز اصلی کاری رو از سال هشتاد و شش روی بهرام گذاشتم که حاصلش هم دو آلبوم و چند تکاهنگ بود و البته در این بین با نیموش و ساچمه و پیشرو و عرفان و حتی حسام استپس و ... هم کارهایی انجام دادم.

صـــدافـا موزیکـــــ: ما قراره در این گفتگو بیشتر به دیدگاه های تو و برداشت تو از فرهنگ و موسیقی هیپ هاپ بپردازیم. در نتیجه از موضوع آلبوم سکوت و فعالیت هات می گذریم و به موضوع اصلی می پردازیم.
فکر می کنم بهتره با این سوال شروع کنم؛ فرهنگ و موسیقی هیپ هاپ از دیدگاه مفهومی در ریشه های تاریخی و جغرافیائی اش چه فرهنگی ست؟

احسان آتور: به نظر من امروز پیدا کردن تعریف دقیق و مشخص برای هیپ هاپ کار سختی است ، اما چیزی که مشخص هست این است که اولین جایی که هیپ هاپ به طوری که الان می شناسیم شکل گرفت شهر نیو یورک بوده و در اواخر دهه هفتاد میلادی. بعضی هیپ هاپ رو فقط یک سبک هنری می دونن و برخی از هیپ هاپ به عنوان یک فرهنگ یا خرده فرهنگ یاد می کنند. ولی امروز وقتی از هیپ هاپ صحبت می کنیم به چیزی بزرگتر از یک بخش از فرهنگ آمریکایی اشاره می کنیم ، در دوره ی ما هیپ هاپ به یک زبان و یک نقطه ی اشتراک بین اقشار مشخصی که در شهرهای دنیا زندگی می کنند تبدیل شده . به نظر من هیپ هاپ بازتاب تاثیرات زندگی شهری در سبک زندگی و در نهایت در آثار هنری جوانانیست که در شهرهای امروزی به دنیا آمدند و در آنها بزرگ شدند .

جدا از مفهموم ، که در هیپ هاپ از کثرت گرایی زیادی بر خوردار هست ، این تاثیرات بیشتر در فرم و شکل خودشون را نشان می دهند و تقریبا میشود گفت در هیپ هاپ کل دنیا می توان به راحتی عناصری مشترک پیدا کرد. از نوع نگاه زیبا شناسی بصری در گرافیتی تا حرکات پایه ای برک دنس و استفاده از ریتمهای ساده و سنگین در موسیقی.

جدا از کلیشه ها من هیپ هاپ رو برای خودم یک سبک زندگی می دونم. من از وقتی خودم رو شناختم دارم به یکی از عناصر هیپ هاپ سر و کله می زنم ، با اینکه خیلی وقتا نمی دونستم دقیقا دارم چی کار می کنم ، خود به خود ، با همسن و سالهام در همه جای دنیا همراه شدم . اول با برک دنس شروع کردم بعد علاقه مند به گرافیتی شدم و بعدم که راه خودمو توی تولید موسیقی هیپ هاپ ادامه دادم و فکر کنم این نوع زندگی تا سال ها با من و البته امثال من در کل دنیا خواهد ماند

صـــدافـا موزیکـــــ: منظورت اینه که هیپ هاپ در واقع یک موسیقی شهری با تمام ویژگی های زبانی و رفتاری درونشهریست. یعنی یک مفهوم مدرن شهری و جهانی پیدا کرده. پس دیگه ارتباطی با اون خرده فرهنگ خیابانی اولیه ای که برآمده از میان حومه نشینان فقیر و به حاشیه کشیده شدۀ منطقه برانکس نیویورک بود و اون شرایط بد اجتماعی نداره. بلکه شکلی عمومی تر و گسترده تری پیدا کرده. امیدوارم منظورت رو درست فهمیده باشم.
با توجه به اینکه این موسیقی به مرحله ای رسیده که فرای محدودیت های جغرافیائی، فرهنگی و حتی طبقاتی خودنمائی می کنه، چه چیزی این موسیقی رو منحصر بفرد می کنه؟

احسان آتور: نباید گفت ارتباطی با ریشه های خود ندارد. به نظر من این روند طی شده یک رشد بوده و این حرکت ادامه همان حرکت هست. به نظر من چیزی که هیپ هاپ را، نه فقط به عنوان یک موسیقی، منحصر به فرد می کند همین جهان شمول بودن و گستردگیش است در عین حال که عناصری ثابت و مشخص را داراست. که دلیل این هم همونطوری که گفتم شباهت های جوامع دنیا با هم است. و همانطوری که گفتم این شباهت ها بیشتر در فرم خودش را نشان می دهد اما شباهت های زیادی هم در مفهوم می توان یافت.

صـــدافـا موزیکـــــ: خُب حالا برای ما یک جمع بندی کن و در کل هیپ هاپ ایران رو از دیگاه مفهومی با تمام پدیده هاش تشریح کن و بگو این موسیقی چگونه موسیقی هست؟

احسان آتور: به نظر من هیپ هاپ ایران با بچه های متولد دهه شصت خورشیدی تعریف می شود . نسل انفجار جمعیت. نسل ما نسل جالبیست ، این انفجار جمعیت باعث شده بود که ما وقتی که بچه بودیم برای هرکاری به مشکل می خوردیم . از غذا و شیر خشک گرفته تا وقت ثبت نام مدرسه و خیلی چیزای دیگه. به نظر من این باعث شد که ما ، وقتی به سنی رسیدیم که نیاز می کردیم باید خودمون را از بین جمعیت بیرون بیاریم و ابراز وجود کنیم ، دیگه دوست نداشتیم که تو صف صبر کنیم تا نسل قبلیمون تریبون هارو خالی کنن. هیپ هاپ این اجازه رو به این نسل داد که برای خودش تریبون خلق کند. از دیوارها و پارکهای شهر گرفته تا سایت های اینترنتی ، همه و همه جایی شد برای ابراز وجود ما.

به طور کلی از نظر من هیپ هاپ ایران در حال طی کردن روندی مشخص هست و بسیار نزدیک به بلوغ فکری و اجرایی، مخصوصا در رپ فارسی. ولی جدا از جریان هایی که جدا از هیپ هاپ ایران از رپ استفاده می کنن جریان اصلی رپ فارسی به طور کلی یک روند مشخص دارد، و به جز در جزییات تفاوت های زیادی در میان آثار تولید شده نمی توان یافت.

صـــدافـا موزیکـــــ: حالا، این موسیقی که وارد ایران شد و بنوعی کسانی مثل شما توانستید تا حدود خیلی زیادی اون رو بومی/ایرانی کنید. هیپ هاپ ایران چه تفاوت ها و شباهت هائی با خرده فرهنگ مادریش یعنی هیپ هاپ آمریکائی داره؟

احسان آتور: هیپ هاپ ایران مثل همه جای دنیا خیلی زیاد تحت تاثیر هیپ هاپ آمریکاست، چه از لحاظ مفهوم و چه از نظر فرم. به نظر من این طبیعی هم هست، دلیلش هم این است که ما هنوز داریم مرحله شناخت کلی از هیپ هاپ را در ایران طی می کنیم و خود تولید کنندگان، موسیقی و کار هنری که دوست دارند و ازش لذت می برند کارهای هنری آمریکایی هست. هنوز هیپ هاپ ایران به رشد کامل خودش نرسیده تا بشود عناصری در آن پیدا کرد که مختص خودش باشد و دلیل این مساله هم زمان کمتری هست که هیپ هاپ وارد ایران شده، به طور کلی رپ فارسی در ده یا یازده سالگی خودش به سر می برد.

الان در دنیا کشورهایی مثل ژاپن و انگلستان کم کم دارن به مرحله ای می رسند که دیگر نه تنها تاثیر زیادی از آمریکا نمی گیرن بلکه خودشون تاثیر گذار هستند بر هیپ هاپ دنیا و آمریکا. به عنوان مثال انگلیسیها شاخه جدیدی وارد هیپ هاپ کردند که بسیار هم مورد توجه قرار گرفته به نام گرایم که حتی در بازار آمریکایی هم موفق بوده.

پیشرفت هایی که در ارتباطات صورت گرفته باعث شده تا تولید کنندگان در همه جای دنیا تقریبا بدون مرز با هم در ارتباط باشند ، و از پیشرفت ها و تغییرات به سرعت با خبر شوند. این موضوع باعث شده تا جریان سازی و تاثیر گذاری ها از حالت متمرکز در آمریکا به یک روند بین المللی تبدیل شود. به عنوان مثال من امروز در تهران به راحتی از موسیقی جدیدی که در پاریس یا استانبول منتشر می شود با خبر می شوم و به احتمال زیاد از این کارها تاثیر می گیرم. این باعث می شود تا از نظر فرم و قالب هیپ هاپ دنیا تقریبا همزمان و همرنگ باشد.

صـــدافـا موزیکـــــ: با توجه به اینکه گفتی هیپ هاپ ایران به رشد کامل خودش نرسیده اما آیا این موسیقی رپ ایرانی توانسته به یک هویت ملی و شهری ایرانی نزدیک بشه؟

احسان آتور: بستگی به این دارد که ما هویت ملی و شهری را چه طور تعریف کنیم. تا الان کارهای بسیار زیادی در این راستا صورت گرفته، نه تنها در هیپ هاپ بلکه در همه قالب های هنری ایران، از کارهای مثل شاهنامه خانی تا استفاده از سازهای ایرانی. اما من به به طور کلی اعتقاد دارم هنوز به نتیجه ی چشمگیری نرسیده ایم و هنوز جای کار داریم. همانطوری که قبلتر گفتم رسیدن به این هویت نیاز به زمان بیشتر و کارهای بیشتری دارد که البته کارهایی که در سال قبل و امسال منتشر شدند قدمهای محکمی در این راه بودند. مثل آلبوم انجام وظیفه و کار آخری که ما منتشر کردیم. برای مثال از نظر من هیچ کس خیلی موفق توانسته زبان گفتاری و ادبیات شهری تهران را در کارهاش استفاده کند و این نمونه خوبی برای هویت شهری در مفهوم هیپ هاپ ایران است. مهمتر از مفهوم، در به دست آوردن یک هویت خاص در هیپ هاپ ایران، قالب کارهاست که به نظر من در آهنگسازی و صداسازی ها هیپ هاپ ایران در مسیر خوبی قرار دارد.

یکی از بزرگترین مشکل ها درسر راه رسیدن به این بلوغ در هیپ هاپ ایران دغدغه های اجرایست. از روند تولید تا درآمد زایی. منظورم این است که این موانع طبیعتا از بروز خلاقیت و ثبات جلوگیری می کنند. این دغدغه ها در سالهای اخیر تقریبا از بین رفته بود و دیدیم که باعث شد تولید کنندگان خلاقتر شوند و در نتیجه کارهای بسیار ارزشمندی در سالهای اخیر تولید شد. اما با شروع موج مهاجرت هنرمندان این دغدغه ها گریبان گیر هیپ هاپ ایران خواهد شد و روند این جریان را کندتر خواهد کرد، البته امید وارم اینطور نشود.

صـــدافـا موزیکـــــ: آیا بنظر تو موسیقی هیپ هاپ ایران نوعی شیوۀ زندگی شده یا فقط یک موسیقی نو در میان موسیقی های ایرانی شده است؟

احسان آتور: باید بگم که نمی توان گفت که هیپ هاپ ایرانی یک سبک زندگی یا یک فرهنگ است. اما هیپ هاپ یک فرهنگ و یک سبک زندگی به شمار می رود و در ایران هم عده ی زیادی این راه را انتخاب کرده اند. ولی از دید عمومی هیپ هاپ ایران را نمی توان با عبارت نوعی شیوه زندگی تعریف کرد.

صـــدافـا موزیکـــــ: امروز که تقریباً بیش از ده سال از سرآغاز تولد این موسیقی در ایران می گذره احساس می شه که این موسیقی به یک دوگانگی رسیده. البته این دوگانگی بنظر من بخاطر رشد کیفی و جاافتادگی اون هست اما چیزی که بنظر می رسه اینه که این جریان موسیقی وارد یک مرحلۀ جدیدی شده که بخشی از این جریان بطور واضح دارن خودشون رو از عوام دور می کنند و در درون خودشون به آزمایشگری و رویکردهای موسیقائی – خاص- می پردازند و مفاهیم خاص رو هم با زبانی گاه غیرمتعارف بیان می کنند و بخشی هم رویکردی عام پسند تر و اهلی تر دارند اما در قالب موسیقی هیپ هاپ. حالا گفته می شه اون دسته عام پسند رو نمی شه هیپ هاپ تلقی کرد و...
چه چیزی یک موسیقی رو هیپ هاپ می کنه و چه چیزی اون رو از محدودۀ هیپ هاپ خارج می کنه؟

احسان آتور: من با این نوع تقسیم بندی شما موافق نیستم. چون جریان هایی که موسیقی پاپ با تکنیک رپ تولید می کنند و یا کارهای مثل این، اساسا در هیپ هاپ جایی نمی گیرند، مخاطب های این کارها هم همینطور. و به یاد داشته باشیم که موسیقی هیپ هاپ در ایران موسیقی نیست که عوام به دنبال آن باشند.

هیپ هاپ در ذات خودش جریان روشنفکری نیست و با ادبیات و نگاه ساده به موضوعات نگاه می کند اما شرایط هر جامعه با جوامع دیگر تفاوت های عمده ای دارد، اینکه عده ای از هنرمندان در ایران به سمت نگاه خاص و شخصی تر روی می آورند به نظر من به دلیل شرایط امروز جامعه و شاید فرهنگ کلی حاکم هست و فقط هم مربوط به هیپ هاپ نمی شود.

به نظر من به این موضوع می شود از دو زاویه نگاه کرد. اول این که شخصی تر شدن و خاص تر شدن آثار هنری تولید شده در هیپ هاپ ایران ریشه در بلوغ تولید کنندگان دارد و این شخصی سازی ها موجب تولید آثاری متفاوت خواهد شد که البته مخاطب جدیدتری هم جذب خواهد کرد. از طرف دیگر ممکن است این پیچیده تر شدن باعث ریزش قابل توجهی از نظر مخاطب شود . البته من یک بار نوشتم که مخاطب هم باید همراه با هنرمندان رشد کنند تا این رابطه قطع نشود.

صـــدافـا موزیکـــــ: توضیحی که دادی درسته اما سوال من چیز دیگه ای بود. حالا اینطور مطرحش می کنم؛ چه پدیده هائی باعث می شه که یک شنونده، موسیقی هیپ هاپ اصیل یا واقعی رو از موسیقی که بقول تو پاپ هست اما از عناصر سازنده هیپ هاپ مثل رپ خوانی استفاده می کنه تشخیص بده؟ چه چیزی یک موسیقی رو هیپ هاپ می کنه؟

احسان آتور: همانطوری که گفتم، نگاه زیبایی شناسانه و تفکر کاملا متفاوت است. هم از نگاه فرم و هم از نظر نوع نگاه در شعر و کلام. به نظر من با کمی آشنایی با هیپ هاپ می توان این تقسیم بندی رو به راحتی انجام داد. چیزی به نام اصیل هیپ هاپ نداریم. یعنی اصلا نمی توان به این شیوه هیپ هاپ را محدود کرد و مثل یک ایدئولوژی به هیپ هاپ نگاه کرد، ولی عناصر و المان هایی هست که هیپ هاپ رو از بقیه جدا می کند که این خودش جای ساعت ها بحث را دارد. و این در همه هنرهای دیگر و سبک های دیگر هم همینطور هست. مثل این می مونه که بگیم چرا هر موسیقی که گیتار الکتریک می زند راک نیست؟ این ها ابزار هستند و این تفکر و تجربه هاست که یک سبک هنری را تشکیل می دهد.

صـــدافـا موزیکـــــ: در آخرین مقاله ات که چند وقت پیش منتشر شد، ساسی مانکن رو با شاهین نجفی مقایسه کرده بودی. این مقایسه کمی مبهم و بدرستی مفهوم نشده بود. دلیل و هدفت از این مقایسه چی بود و چه چیزی رو می خواستی مطرح کنی؟

احسان آتور: اول باید بگم که مقاله که منتشر شد بازخورد بسیار جالبی داشت و خودم انتظار این بازخورد را نداشتم. ولی در مورد این که آیا مقاله منظورش را دقیقا بیان نکرد باید بگم با شما موافق نیستم، شاید در مورد ساختار مقاله و نوع ادبیات به کار رفته ایراد های وارد باشد، که این را هم خودم قبول دارم و دلیلش هم تجربه ی کم من در این زمینه هست، ولی از نظر مفهوم کاملا رک و واضح بود و با کمی دقت راحت منظور من درک می شد.

اینجا باید بگم که این مقاله چند وجه داشت و این چند وجه مخاطب های خاص خودشون را هم داشتند. بخشی از مخاطب ها خود افراد هیپ هاپ ایران بودند، بخشی رسانه هایی که با تازگی با این موضوع روبرو شده اند و بخشی خود شاهین نجفی.

مقاله ای که من نوشتم فقط حرف من و ایده ی من هم نیست و با شناختی که دارم، تقریبا همه بزرگان و صاحب نظر های هیپ هاپ ایران به احتمال زیاد نوشته من را تایید می کنند. پس بخشی از اهداف مقاله اعلام نظر بخش بزرگی از هیپ هاپ ایران در مورد جریان های هست که ما آنها را جدا می دانیم. به نظر من، با توجه به عکس العملی که خود شاهین نجفی به این مقاله داد، یکی از کسانی که بهتر از همه متوجه منظور من شد خودش بود. و حتی این عکس العملش باعث شد بیشتر در مورد نگاه او به هیپ هاپ بدانیم و بیشتر به کامل شدن مقاله من کمک کرد. من در نوشته ام به کسی یا جریانی بی احترامی نکردم، اما چیز ناراحت کننده این بود که به بی احترامی و بی اخلاقی روی آوردند.

اما اگر قرار باشد دوباره مقاله خودم را کوتاه تعریف کنم باید بگم که شباهت بزرگ شاهین نجفی و ساسی مانکن این است که هر دو رپ می کنند و هر دو هم طرفداران زیادی دارند، اما هیپ هاپ نیستند، به همین سادگی.

صـــدافـا موزیکـــــ: من خودم معتقد هستم که موسیقی هیپ هاپ ایران تازه بعد از 10 سال وارد مرحله بلوغ شده. یعنی نوعی آگاهی در مورد این موسیقی بوجود آمده، کمی فرهنگ سازی شده و از آن حالت ماجراجوئی های نوجوانانه که خیلی هم جذاب و جالب بود بیرون آمده و جدی تر شده. شاید از این به بعد باید انتظاراتمون خیلی خیلی بالا بره و منتقدانه تر به این موسیقی نگاه کنیم و خلاقانه تر اون رو بسازیم. اما سوال اخر من اینه که آینده هیپ هاپ ایران رو چگونه ارزیابی می کنی و خودت به عنوان یکی از موتورهای محرکش چه اهدافی برای رشدش داری؟

احسان آتور: شاید یکی از مهمترین مسایلی که هیپ هاپ ایران به زودی با آن روبرو خواهد شد، کمبود افراد خلاق با ایده های جدید خواهد بود. اگر دقت کنید تا امروز تمام افراد مطرح و شناخته شده همان افرادی هستند که از اول در این جریان بوده اند و هیچ زایش و تولد دیگری در این سبک نداشته ایم. از این رو باید به نسل جدیدی در این سبک برسیم تا به عبارتی خون تازه ای وارد رگ های این جریان شود.ُ به طور کلی باید جامعه هیپ هاپ ایران از این حالت بسته به حالتی برسد که همه جا برای رشد و خودنمایی داشته باشند.
بخش بزرگی از برنامه های من برای آینده هم روی نسل جدید متمرکز خواهد بود.

صـــدافـا موزیکـــــ: در آخر، خبردار شدیم که تو و بهرام همکاری های هنریتون رو خاتمه دادین. همکاری هائی که بسیار سازنده و خلاقانه بود. نتیجه اش هم همونطور که خودت اشاره کردی چندین تک آهنگ و دو آلبوم بود که از درخشان ترین آثار در موسیقی معاصر هیپ هاپ ایران بشمار می روند. برنامه آینده ات چی هست؟

احسان آتور: بعد از تمام شدن آلبوم سکوت بار بزرگی که روی دوش من بود برداشته شد و فعلا یک مقدار استراحت خواهم کرد و به کارهای شخصی می پردازم. اما برنامه بعدی دیوار، همانطوری که در بالا گفتم، این است که من و مضراب و بقیه اعضای دیوار تلاش خواهیم کرد که با نسل جدید رپ ایران کار کنیم و تا آنجایی که می توانیم راه را برای رشد این نسل و اضافه شدن این افراد به جمع افراد تاثیرگذار این سبک باز کنیم. اما جزییات برنامه ها را به وقتش اعلام خواهیم کرد.

صـــدافـا موزیکـــــ: احسان عزیز ممنونم از اینکه دعوت من رو برای یک گفتگو پذیرفتی. امیدوارم در آینده نزدیک در مورد جنبه های مختلف در هیپ هاپ ایران باز هم با هم گفتگو هائی داشته باشیم. سپاسگذارم.

احسان آتور: تشکر از شما نصیر عزیز. به نظر من گفتگوی خوبی بود امید وارم در آینده بتوانیم بیشتر از این نوع گفتگوها با صـــدافـا موزیکـــــ داشته باشیم.ُ